Budynek, którego pierwotny stan przedstawiają ostatnie fotografie, przez lata popadł w ruinę — obdrapana, spękana elewacja, przestarzały, zniszczony dach z falistej blachy, chaotycznie zamontowane instalacje, graffiti. Obiekt, choć usytuowany w pierzei ulicy, wyraźnie odstawał od sąsiedniej zabudowy, pozostawiając wrażenie zapomnianej enklawy.

Projekt zakładał nie tylko nadanie mu drugiego życia, ale całkowitą przemianę charakteru — z parterowego, przypadkowego pawilonu w spójny, nowoczesny, dwupiętrowy budynek handlowo-usługowy, który harmonijnie wpisuje się w istniejącą zabudowę śródmiejską.

Nowa bryła, choć prosta i funkcjonalna, wprowadza do przestrzeni miejskiej porządek i elegancję. Gładka, stonowana kolorystyka tynków — szarości w różnych tonacjach — kontrastuje z subtelnymi akcentami w postaci okładzin drewnianych i detali z ciemnej cegły klinkierowej. Nowe, większe przeszklenia w parterze otwierają wnętrza na ulicę, zapraszając przechodniów i tworząc transparentny parter o handlowym charakterze.

Z tyłu budynku czytelnie wydzielono strefę techniczną i dostawczą, a boczne wejście z podcieniem dodaje elegancji i podkreśla funkcję usługową obiektu.

Projekt ten nie jest jedynie modernizacją — to pełnowartościowe przekształcenie, które przywróciło budynkowi miejską rangę i tchnęło w niego nowe życie, podnosząc estetykę całego fragmentu ulicy.